De Swim Cup in Amsterdam. Voor velen hun eerste piekmoment, een eerste kwalificatiewedstrijd op weg naar een EJK, EK of een Olympisch ticket naar Rio. Voor mij echter mijn aller eerste wedstrijd sinds ik mijn enkel had gebroken. Totaal geen idee waar ik sta op dit moment, omdat ik nog steeds in mijn revalidatie zit. Mag ik dan wel zwemmen als mijn enkel nog niet helemaal hersteld is? Ja, ik heb groen licht gekregen van de doktoren dat ik mag starten. Ook is het goed om mijn enkel te testen tijdens zware belasting. Hoe gaat mijn enkel op een weekend racen reageren?
Ik heb veel races gezwommen dit weekend. Vrijdagochtend heb ik de 200m vrije slag gezwommen. De jaren hiervoor zwom ik in de algemene voorbereidingsperiode tijden van 2.03. Dus dat verwachtte nu ongeveer een tijd van 2.04/2.05. Ik zwom nu een tijd van 2.03. Hier kon ik gewoon heel erg tevreden mee zijn. Het voelde raar om weer een wedstrijd te zwemmen. Een nieuwe slag die ik voor het eerst op wedstrijdsnelheid testte. Dat was heel erg wennen. ’s middags stond de 400m wisselslag op het programma. Een directe finale met veel buitenlandse deelname waarin ik de enigste Nederlandse was. Mijn beste tijd is 4.45, net boven het Nederlandse Record van Lieke Verouden. Schoolslag heb ik de laatste tijd nog niet kunnen doen. Ik was net begonnen met wat schoolslag te trainen, toen ik ook veel last kreeg van mijn knie. Een echo liet zien dat mijn binnenste band overbelast was door de schoolslag, waardoor ik geen schoolslag beenslag mocht doen. Dus ik had geen hoge verwachtingen van deze afstand. De eerste 200m voelden heel goed aan. Normaal gesproken kom ik moeizaam de vlinderslag door. Nu ging de vlinderslag heel gemakkelijk. Mijn tijd: 4.52. Voor nu een hele mooie tijd, maar belangrijker nog: de knie voelde goed tijdens de wedstrijd, geen pijn!
Zaterdag was de dag van mijn afstand, de 200m wisselslag. ’s ochtends ging ik al maximaal, omdat er veel buitenlandse deelname was en ik hier kwam om veel te racen. Ik werd 6de in een tijd van 2.18. De eerste 100m voelde goed, maar de schoolslag kom ik echt nog op te kort. Er zit nog te weinig beweging in mijn enkel om de slag af te kunnen maken. De finale was ’s middags. Ik zwom wederom een tijd van 2.18. Ik vind het goed dat ik 2x dezelfde tijd heb gezwommen, dat heb ik normaal gesproken niet. Meestal ben ik ’s ochtends een stuk langzamer, nu zwom ik dezelfde tijd.
Zondagochtend was niet mijn ochtend. Toen ik naar het bad toe liep, voelde ik al dat mijn enkel dikker was geworden dit weekend. Tijdens een wedstrijd draag ik altijd schoenen, dus dan zie je echt een groot verschil tussen je enkels. Ook deed de enkel meer pijn. Deze ochtend had ik de 200m rugslag en de 100m vrije slag op het programma staan. Op de 200m rugslag had ik een tijd staan van 2.14, maar ik zwom 2.22. Ver 
boven mijn tijd dus. Op de 100m vrije slag ook: ik heb 55,7 staan en ik zwom 58.1. Van tevoren wist ik wel dat ik niet te veel kon verwachten, maar toch is er een soort van grens die je soms bereikt. Vandaag was mijn grens echt bereikt, zowel lichamelijk als mentaal.
Ik weet dat ik nog een lange weg te gaan heb, maar ik weet ook dat het voornamelijk door mijn enkel komt. Het verschil in de wedstrijd is enorm, van vrijdag tot zondag. Gelukkig heb ik nu 3 dagen vrij, tijd om op te laden.